ตายกลาดเกลื่่อน.เปื้อนโศก.วิโยคสุด นี่มนุษย์.ผีห่า.ซานตานไหน ล้างผลาญกัน.ไม่ว่า.ศาสนาใด เศร้าหัวใจ.บ้านของข้าฯ ..ปัตตานี.
ถามหา..ก็ถามหาย เมื่อความตาย..เสียงปืนลั่น
โชคดี..แต่ละวัน
ศพใหม่นั้น...มิใช่เรา
ปัง ! ปัง ! ตื่นตระหนก ปัญหาหมก..เท่าภูเขา ยิ่งแก้..เหมือนยิ่งเกา ช่างไร้เงา...จะเหมือนเดิม
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น