เมื่อคืนได้ดูรายการพื้นที่ชีวิต ทางทีวีไทย ตอนที่ผู้ดำเนินรายการคุณจีรนันท์ พิตรปรีชา และลูกชายนำเที่ยวเมืองพาราณสี ประเทศอินเดีย รู้สึกทึ่งในวิถีชีวิตที่เป็นปกติในการดำรงชีวิต ไม่ว่าจะ อาบน้ำ ดื่มกิน ซักเสื้อผ้า แม้แต่การตายก็นำไปเผา ณ ริมฝั่งแม่น้ำ พิธีกรรมทุกอย่างอยู่ริมฝั่งแม่น้ำคงคาซึ่งเป็นแม่น้ำสิทธิ์ของคนอินเดียแทบทั้งสิ้น เพราะมันคือความเชื่อ...
และขณะที่ดูรายการอยู่นั้นก็ได้สนทนาอยู่กับเพื่อนคนหนึ่งทาง Facebook ซึ่งท่าทางเขาคงเคยได้สนทนากับพระพุทธเจ้ามาแล้ว จึงนำคำถามทางรายการไปปุจฉาเขาอีกทอดหนึ่งว่า
"ระหว่างความศรัทธาและเหตุผลอะไรสำคัญกว่ากัน"
เช้าขึ้นมาคำตอบอยู่ใน Facebook เป็นเรียบร้อยแล้วว่า
"คำตอบนั้นไม่สำเร็จรูป มันขึ้นอยู่กับคนๆนั้น สภาวะของจิตด้วย "จริต" ...ต้องขอโทษท่านพี่ ไม่ได้ดูรายการ นั้น
เราอาจพอเปรียบเทียบว่า ศรัทธา กับเหตุผล (หรือปัญญาในระดับ
เช่นเดียวกับศาสตร์ และ ศิลป์...ศาสตร์ คือ อะไรที่อธิบายได้ มีเหตุผลรองรับ ส่วนศิลป์เป็นเรื่องของเซนท ์ อารมณ์ ความรู้สึก เช่น ความรักก็เป็นขั้นตอนหนึ่งของศรัทธา ความเชื่อ แล้วมันเหนี่ยวนำไปสู่สิ่งที่เรียกว่า "แรงบันดาลใจ" คือ มุ่งตรงไปสู่สิ่งที่เชื่อและศรัทธานั้น มันจะเกิดเป็นพลังงานที่มองไม่เห็น...
ที่สำคัญคือวิทยา
ยิ่งเชื่อมากยิ่งมีพลังมาก พลังอาจถูกนำไปใช้ทั้งทางบว
มีประเด็นหนึ่ง ที่ผมอยากเสนอแนะคือ"อำนาจในทางโลกียะ กับ โลกุตระนั้น เดินสวนทางกัน"
ถ้ายังมุ่งที่จะเอาอำนาจในท
เกิดการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในความรู้สึกว่า พวกตนดี พวกอื่นไม่ดี...."
จากคำตอบนี้ทำให้ ผู้เขียนไม่สามารถมองข้ามไปได้จึงหยิบยกมาไว้ ณ ที่นี่...
ต้องขอบคุณท่าน นวลีย์..ผู้เป็นเจ้าของคำตอบนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น