เส้นทางแห่งความ..โดดเดี่ยว
เปล่าเปลี่ยนเงียบเหงา..เศร้าสร้อย
จบแล้วจบสิ้น..การรอคอย
เมื่อใบไม้ร่วงผลอย..ตามรอยเดิม
ยิ่งสูงยิ่งหนาว..เจ้าก็รู้
เจ้าสู้กับอะไร..ตั้งแต่เริ่ม
สู้กับความกลัว..ที่แต่งเติม
ทวีเพิ่มหลอกตน..ให้พ้นไป
......................ช่างน่าขัน
วันวัยผ่านพ้นดุจ..น้ำไหล
สายน้ำไม่หวนคืน..ฉันใด
ชีวิตคนไม่ไหลคืน..เช่นกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น